Bieńkowice

Od wschodu poprzez pola Wola Drwińska sąsiaduje z Bieńkowicami leżącymi nad Rabą. Metryka źródłowa tej osady pochodzi z 1394 r z którego dowiadujemy się, że należała ona do króla i podlegała podrzęctwu w Uściu Solnym, w ramach wielkorządów krakowskich. Wówczas osadę nazywano Benedyktowicami i należała do włości króla. Od XV w. wioska ciągle była oddawana w ręce szlacheckie w zastaw, by wreszcie stać się własnością szlachecką.

Ostatnimi właścicielami Bieńkowic byli Sylwester i Aniela Jasińscy. W 1900r. darowali oni wieś synowi Ludwikowi. Jego spadkobiera, Zbigniew Jasiński w 1937r znaczną część majątku sprzedał okolicznym chłopom.

Ostatnimi dziedzicami w Bieńkowicach byli: Tadeusz Jasiński, jego żona Janina i siostra Helena. W grudniu 1946r zostali wywłaszczeni. W wiosce znajduje się dworek wybudowany w drugiej połowie XVIII w., a przebudowany w 1844r. prawdopodobnie przez Stanisława Baczyńskiego. Wokół założono obszerny gród.